Bruksizm coraz częściej uważany jest za chorobę psychosomatyczną. Jeszcze do niedawna uchodził on jednak za problem wyłącznie stomatologiczny. W świetle najnowszych badań, do walki z tą kłopotliwą chorobą konieczna jest współpraca lekarzy kilku specjalności: stomatologa, neurologa, psychoterapeuty i fizykoterapeuty. Według statystyk bruksizm dotyczy zarówno dzieci, jak i dorosłych, jednakże najczęściej dotyka on osoby między 25. a 45. rokiem życia.

Najbardziej znane objawy bruksizmu to bardzo silne zaciskanie zębów (nawet 10 razy silniej niż wtedy, gdy gryziemy coś twardego!) oraz nawykowe zgrzytanie zębami. Mniej znanymi objawami są: ścieranie, pękanie oraz rozchwianie zębów, przygryzanie dziąseł, krwawienie z dziąseł, zaniki przyzębia, nieprawidłowości w stawach skroniowo-żuchwowych, ból i przeskakiwanie żuchwy, ograniczona ruchomość żuchwy, przewlekły ból głowy i szyi.

Czy bruksizm da się wyleczyć? Jeśli problem jest jedynie nieznacznie nasilony i występuje przejściowo leczenie może nie być konieczne. Jeśli natomiast bruksizm znacząco pogarsza jakość życia Pacjenta konieczne jest zdecydowane działanie.

Leczenie stomatologiczne opiera się na zastosowaniu specjalnej szyny relaksacyjnej na górny lub dolny łuk zębowy, która ma chronić zęby przed nadmiernym naciskiem oraz łagodzić dolegliwości bólowe. Popularność zdobywają również terapia manualna czy fizjoterapia stomatologiczna, które są ukierunkowane na rozluźnienie mięśni żucia za pomocą odpowiednich ćwiczeń. Wykorzystanie środków zwiotczających mięśnie, w tym zastrzyków z toksyny botulinowej może okazać się pomocne wśród osób z ciężkim bruksizmem, które nie reagują na inne metody leczenia.

Czy bruksizmowi można zapobiegać ? Tak, wystarczy zadbać o jego profilaktykę:

• redukując stres (np. ciepłą kąpielą lub ćwiczeniami fizycznymi),
• unikając substancji stymulujących przed snem (rezygnacja z kawy czy alkoholu),
• dbając o odpowiednią higienę snu,
• czy rzucając palenie,

Zignorowanie objawów bruksizmu i brak prawidłowej diagnozy mogą być początkiem licznych powikłań, które znacząco wpłyną na jakość życia Pacjenta. Wśród nich możemy wymienić np. rozchwianie i ruchomość zębów, chroniczny ból szczęki i żuchwy, trzaskanie i przeskakiwanie żuchwy przy szerszym otwieraniu ust.